Ο ΟΣΙΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΣΕΡΝΑΦΣΚΑ.

Γεννήθηκε στό χωριό Τσερνάφσκα στίς 10 Ἰανουαρίου τοῦ 1815 στήν ἐπαρχία Ὄρλωφ, ἀπό πατέρα Ἱερέα. Κατά κόσμον ὀνομαζόταν Γεώργιος Βασίλιεθιτς Γοβόρωφ. 

Μετά τά πρῶτα του γράμματα μπῆκε στό Σεμινάριο τοῦ Ὄρλωφ (1831-37) καί ἀργότερα ὁλοκλήρωσε τίς σπουδές του στή Θεολογική 'Ἀκαδημία τοῦ Κιέβου (1837-41). Τό 1841 χειροτονήθηκε διάκονος καί σέ λίγους μῆνες Ἱερέας. Διορίστηκε καθηγητής τῆς Ἠθικῆς, τῆς Φιλοσοφίας, τῆς Ψυχολογίας, τῆς Λογικῆς καί τῶν Λατινικῶν σέ διάφορες σχολές καί ἀκαδημίες. Τό 1847 ἦλθε στά Βαλκάνια καί γιά ἑπτά χρόνια μελετᾶ τόν ἑλληνορθόδοξο μοναχισμό. Τό 1857 ἔγινε πρύτανης τῆς Θεολογικῆς 'Ἀκαδημίας τῆς Πετρούπολης καί συγχρόνως ἐπιθεωρητής τῶν θρησκευτικῶν. Τό 1859 χειροτονήθηκε ἐπίσκοπός της ἐπαρχίας Ταμπώφ καί ἀργότερα ἀναλαμβάνει τήν ἕδρα τῆς ἐπαρχίας Βλαδιμήρ. Τό 1866, μετά 25 χρόνια πολύπλευρης καί καρποφόρας ἐκκλησιαστικῆς διακονίας, ἀφήνει τήν ἐπαρχία του καί κλείνεται σ' ἕνα φτωχικό κελί στήν ἔρημο Βισένσκ. Ἐκεῖ θά ζήσει ἔγκλειστος τά ὑπόλοιπα 28 χρόνια της ζωῆς του. Ὑπῆρξε πολυγραφώτατος καί τά συγγράμματα τοῦ εἶναι κλασικά καί χωρίζονται σέ ἠθικά, ἑρμηνευτικά καί μεταφραστικά. Πέθανε τό 1894 καί ἤ Ρώσικη Ἐκκλησία τόν ἁγιοποίησε μετά ἕνα αἰώνα.