Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΜΕΣΙΠΠΟΣ

Ἡ γιαγιὰ καὶ ὁ παππούς, ὅταν συνυπάρχουν ἁρμονικὰ μέσα στὴν οἰκογένεια τῶν παιδιῶν τους, μποροῦν νὰ ἐπηρεάσουν πολλὰ μέλη της πρὸς τὸ θεάρεστο δρόμο. Οἱ Πεύσιππος, Ἔλασιππος καὶ Μέσιππος ἦταν ἀδέλφια τρίδυμα, ἀπὸ τὴν Καππαδοκία. 

Εἶχαν εἰδικότητα νὰ ἡμερώνουν καὶ νὰ ἱππεύουν ἄγρια ἄλογα, πατροπαράδοτη δὲ θρησκεία εἶχαν τὴν εἰδωλολατρική. Ἢ γιαγιὰ τοὺς ὅμως Νεονίλλη πίστευε στὸ Χριστό. Μὲ τὴν ἐπιρροὴ ποῦ εἶχε πάνω στὰ ἐγγόνια της, κατάφερε νὰ τὰ φέρει στὴν ἀληθινὴ θρησκεία. Ἢ ἀλλαγὴ αὐτὴ τῆς πίστης τῶν τριῶν ἀδελφῶν δὲν ἀργεῖ νὰ γίνει γνωστή. Πιέζονται νὰ ἀρνηθοῦν τὸ Χριστό, ἀλλὰ καὶ οἱ τρεῖς μὲ θάρρος ἐπανειλημμένα Τὸν ὁμολογοῦν. Τότε, ἀνάβουν φωτιὰ καὶ τοὺς φέρνουν μπροστὰ στὶς φλόγες, ποῦ ὑψώνονταν τεράστιες, φοβερὲς καὶ παμφάγες. Ὅμως, τὰ τρία παλικάρια δὲ λυγίζουν καὶ ξανὰ ὁμολογοῦν Χριστὸν Ἐσταυρωμένον, ὅποτε ἀλύπητα, ἕναν-ἕναν τους ρίχνουν στὴ φωτιὰ καὶ οἳ φλόγες κατέφαγαν καὶ τοὺς τρεῖς. Ἂλλ' οἳ ψυχὲς τοὺς πῆγαν ἐκεῖ, ὅπου ἢ προαπόλαυση τῶν ἀνέκφραστων ἀμοιβῶν εἶναι λαμπρότερη ἀπὸ τὴ φωτιὰ ποῦ ἀποτέφρωσε τὰ σώματά τους. Ἢ γιαγιά τους, ὅταν ἔμαθε τὸ μαρτύριο τῶν ἐγγονῶν της, δάκρυσε μέν, ἀλλὰ καὶ καμάρωσε. Εὐχήθηκε, μόνο, νὰ τελειώσει καὶ τὴ δική της ζωὴ ἔτσι θεάρεστα.