Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΥΡΩΝ ΤΗΣ ΛΥΚΙΑΣ.

Γεννήθηκε στά Πάταρα τῆς Λυκίας γύρω στά 250 μ.Χ. ἀπό εὐσεβεῖς καί πλούσιους γονεῖς, οἱ ὁποῖοι τόν ἀνέθρεψαν "ἐν παιδεία καί νουθεσία Κυρίου".

Βρέφος ἀκόμη ἀπέδειξε ὅτι εἶχε τή χάρη τοῦ Θεοῦ. Μέ θαυμαστό τρόπο στάθηκε ὄρθιος τήν ὥρα τοῦ λουτροῦ χωρίς καμία βοήθεια. Κάθε Τετάρτη καί Παρασκευή θήλαζε μόνο μία φορά τήν ἡμέρα καί μάλιστα μετά τή δύση τοῦ ἡλίου.

Πολύ νωρίς ὁ Κύριος κάλεσε κοντά τοῦ τούς δύο γονεῖς του καί ὁ ἴδιος, ἔχοντας πάντοτε ὁδηγό τή ρήση τοῦ Εὐαγγελίου "δότε Ἐλεημοσύνην", μοίρασε τήν περιουσία του στούς φτωχούς καί ἀφωσιώθηκε ὁλοκληρωτικά στή Λατρεία τοῦ Ὑψίστου.

Εἶναι γνωστή καί ἀξιοθαύμαστη ἡ ἐνέργεια τοῦ αὐτή νά βοηθήσει νύχτα καί κρυφά τίς τρεῖς ἀδελφές μέ ἀξιόλογο χρηματικό ποσό, γιά νά μήν ἀναγκαστοῦν, λόγω τῆς φτώχιας τους, νά παρασυρθοῦν στήν ἀτίμωση.

Κινούμενος ὁ Νικόλαος ἀπό Ἱερό πόθο, ἀποφάσισε νά ταξιδέψει γιά νά προσκυνήσει τούς Ἁγίους Τόπους. Καθώς ἔπλεε τό πλοῖο, ἄρχισαν νά πνέουν σφοδρότατοι ἄνεμοι καιξέσπασε μεγάλη τρικυμία. Ἐπιβάτες καί πλήρωμα ἔχασαν τήν ψυχραιμία τους καί περίμεναν νά καταποντισθοῦν.

Ὁ Νικόλαος ὅμως γονατιστός προσευχήθηκε μέ θέρμη πρός τόν Κύριο καί τό θαῦμα ἔγινε. Οἱ ἄνεμοι ἔπαυσαν καί ἡ θάλασσα ἀμέσως γαλήνεψε. Ὅμως κάποιος ναύτης, πού ἦταν στό κατάρτι, γλίστρησε καί ἔπεσε στό κατάστρωμα νεκρός. Ὅλοι στενοχωρήθηκαν, πού χάθηκε ἕνας ἄνθρωπος. Χάρη ὅμως στίς θερμές προσευχές τοῦ Ἁγίου ὁ ναύτης ἀναστήθηκε, σάν νά ξύπνησε ἀπό βαθύ ὕπνο.

Μετά τό προσκύνημα στούς Ἁγίους Τόπους ἐπέστρεψε στά Πάταρα, ὅπου ζοῦσε μέ ὁσιότητα καί δικαιοσύνη. Ὁ Θεός τόν ἀξίωσε νά χειροτονηθεῖ πρεσβύτερος καί μετά τό θάνατο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας νά ἐκλεγεῖ Ἀρχιεπίσκοπος.

Ἔτρεφε μεγάλη ἀγάπη γιά τούς φτωχούς καί τούς ἀδυνάτους. Ἵδρυσε στήν ἀρχιεπισκοπή τοῦ φτωχοκομεῖο, ξενώνα, νοσοκομεῖο καί ἄλλα φιλανθρωπικά ἱδρύματα.

Στίς δύσκολες στιγμές τῶν διωγμῶν τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐμψύχωνε τό ποίμνιό του καί ἰδιαίτερά τους νέους. Γι' αὐτό συλλαμβάνεται, φυλακίζεται καί βασανίζεται. Ὑπομένει ὅμως ὅλες τίς διώξεις καί τίς ταλαιπωρίες πρός δόξαν Κυρίου.

Μετά τήν κατάπαυση τῶν διωγμῶν ἀπό τόν αὐτοκράτορα Μέγα Κωνσταντῖνο ἀναλαμβάνει καί πάλι τό ποιμαντικό του ἔργο στά Μύρα.

Τό 325 μ.Χ. λαμβάνει μέρος στήν Ἅ' Οἰκουμενική Σύνοδο, πού ἔγινε στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, καί καταπολεμεῖ μέ θάρρος καί τόλμη τίς κακοδοξίες τοῦ Ἀρείου. Ὑπερασπίζεται μέ σθένος τήν Ὀρθοδοξία καί ἀναδεικνύεται "κανών πίστεως" καί διδάσκαλος τοῦ Εὐαγγελίου. Γιά τήν ἐνίσχυση τοῦ ἐμφανίστηκε ὁ ἴδιος ὁ Χριστός καί τοῦ ἔδωσε εὐαγγέλιο καί ἡ Μητέρα Παναγία, πού τοῦ χάρισε ὠμοφόριο.

Ὅταν ἐπέστρεψε ἀπό τή Σύνοδο, συνέχισε τό ποιμαντικό του ἔργο μέχρι τά βαθιά γεράματα, ὅποτε καί παρέδωσε τό πνεῦμα του στόν Πανάγαθο Θεό τό 330 μ.Χ.

Ὁ Κύριος τόν τίμησε ἰδιαίτερα γιά τήν ἐνάρετη χριστιανική ζωή του, πού τή διέκρινε ἡ βαθιά πίστη στόν Παντοδύναμο Θεό καί ἡ ἀνεκτίμητη ἀγάπη του γιά τόν ἄνθρωπο. Τόν ἀνέδειξε ποταμό ἰαμάτων καί πηγή θαυμάτων. Θαυματουργοῦσε ὅταν ζοῦσε ἀλλά καί μετά τήν κοίμηση τοῦ τά θαύματα τοῦ εἶναι ἀναρίθμητα.

Τό ἔτος 1087, λόγω ταραχῶν, ἔγινε ἡ μετακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων του ἀπό τά Μυρά στό Μπάρι τῆς Ἰταλίας. Κατά τήν τέλεση τῆς θείας λειτουργίας ἔτρεχε τόσο πολύ μύρο ἀπό τά ἱερά λείψανα, πού οἱ πιστοί τό μάζευαν σέ δοχεῖα γιά θεραπεία ἀπό διάφορες ἀρρωστιές, ἀρκετοί μάλιστα λιποθυμοῦσαν ἀπό τήν εὐωδία του.

Μέ τά ὡραιότερα ἐγκώμια τόν τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία. "Κανόνα πίστεως καί εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας διδάσκαλον" τόν ὀνομάζει ὁ ὑμνωδῶς καί "ποιμένα μέγαν" τόν ἀποκαλεῖ. Ἀνατολή καί Δύση τοῦ ἀναγνωρίζουν ξεχωριστή θέση μεταξύ τῶν Ἁγίων. Μέ ἐξαιρετική λαμπρότητα καί δόξα τιμᾶται ἀπό τούς Ρώσσους.

Ὁ 'Ἅγιος Νικόλαος εἶναι ὁ μεγάλος προστάτης τῶν ναυτικῶν. Στό τιμόνι, στήν πλώρη κάθε πλοίου εἶναι ἡ εἰκόνα του. Ἀμέτρητοι εἶναι οἱ ναοί στά λιμάνια, στά νησιά καί στά ἀκρωτήρια, πού φέρουν τό ὄνομά του, τάματα τῶν ναυτικῶν σέ δύσκολες στιγμές, πού τόν ἐπικαλοῦνται: 'Ἀϊ-Νικόλα, βοήθα μέ!

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μᾶς τιμᾶ τή μνήμη τοῦ Ἁγίου Νικολάου στίς 6 Δεκεμβρίου καί τήν ἀνακομιδή τῶν ἱερῶν λειψάνων του στίς 20 Μαΐου, ἀλλά καί κάθε Πέμπτη ψάλλονται στόν 'Ἅγιο Νικόλαο ὡραιότατοι ὕμνοι, διότι ἡ Πέμπτη ἡμέρα τῆς ἑβδομάδας εἶναι ἀφιερωμένη ἀπό τήν Ἐκκλησία μας στούς δώδεκα ἀποστόλους καί στόν 'Ἅγιο Νικόλαο.