Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

Ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος

Ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος γεννήθηκε στὴν Ἑλλάδα καὶ ἔζησε τὸν 2o αἰῶνα μ. Χ. Τότε αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Κόμμοδος καὶ ὁ Σεπτίνος Σεβῆρος. Ὀρφανὸς ἀπὸ πατέρα, ἀνατράφηκε σύμφωνα μὲ τὶς ἐπιταγὲς τοῦ Εὐαγγελίου ἀπὸ τὴν εὐσεβέστατη καὶ φιλάνθρωπη μητέρα του, Ἀνθία.

Διακαὴς πόθος τῆς Ἀνθίας ἦταν νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴ Ρώμη, ποὺ τὰ χώματά της εἶχαν βαφτεῖ μὲ τὸ αἷμα τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου. Κάποτε, λοιπόν, ἀποφάσισε καὶ πῆγε. Μαζὶ πῆρε καὶ τὸ νεαρὸ γιὸ τῆς Ἐλευθέριο. Ὁ ἐπίσκοπος Ρώμης, ὅταν εἶδε τὸν Ἐλευθέριο ἐκτιμώντας τὴν πολλὴ νοημοσύνη του, τὴ θερμὴ πίστη καὶ τὸ ἁγνὸ ἦθος του, τὸν ἔλαβε ὑπὸ τὴν προστασία του.

Μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια τὸν χειροτόνησε διάκονο καὶ ἔπειτα ἱερέα. Ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ ὁ Ἐλευθέριος ἀγωνίστηκε μὲ ζῆλο γιὰ τὴ διδαχὴ τοῦ ποιμνίου του, καὶ σὲ ἔργα φιλανθρωπίας.

Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἔτος 182 μ. Χ., μὲ κοινὴ ψῆφο κλήρου καὶ λαοῦ, ἀνῆλθε στὸν ἐπισκοπικὸ θρόνο τῆς Ρώμης. Ἡ φήμη τῆς ἀρετῆς τοῦ ἔφτασε μέχρι τὴ Βρεττανία.

Ἔτσι, ὁ βασιλιὰς αὐτῆς Λούκιος ἔγραψε ἐπιστολὴ στὸν Ἐλευθέριο καὶ τοῦ δήλωνε ὅτι αὐτὸς καὶ ὁ λαὸς τοῦ ἐπιθυμοῦσαν νὰ γίνουν χριστιανοί. Ὁ Ἐλευθέριος ἀμέσως ἀνταποκρίθηκε, στέλνοντας δύο ἐκπαιδευμένους στὴν πίστη ἄνδρες, ποὺ κατήχησαν καὶ βάπτισαν χριστιανοὺς τὸν Λούκιο μὲ τὸ λαό του.

Ὅταν ὁ Σεπτίμιος Σεβῆρος ἐξήγειρε διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὁ Ἐλευθέριος τὸν ἔλεγξε θαρραλέα. Τότε διατάχθηκε ὁ μαρτυρικὸς θάνατός του, μαζὶ μὲ τὴ μητέρα τοῦ Ἀνθία.

Ἔτσι ὁ Ἅγιος Ἐλευθέριος πέρασε «εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ». Δηλαδὴ στὴν ἐλευθερία τῆς ἔνδοξης κατάστασης τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἐκκλησίας μᾶς τιμᾶ τὴν μνήμη στὶς 15 Δεκεμβρίου.