Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΜΑΚΡΗΣ

Ὁ Ἅγιος καί Μεγαλομάρτυς Ἐφραίμ τῆς Νέας Μάκρης

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ γεννήθηκε στά Τρίκαλα στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 1384μ.Χ. Ἦταν ἕνα ἀπό τά ὀκτώ παιδιά τῆς οἰκογένειας Μόρφη. Οἱ γονεῖς τοῦ ὅταν βάπτισαν τόν Ἅγιό του ἔδωσαν τό ὄνομα Κωνσταντῖνος. Σέ μικρή ἡλικία ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὀρφάνεψε ἀπό πατέρα. Ἀπό ἐκείνη τήν στιγμή ἡ μητέρα τοῦ ἀνέλαβε ἐξ ὁλοκλήρου τήν φροντίδα τῆς οἰκογένειας. Στήν φροντίδα αὐτή συμπεριέλαβε καί τήν χριστιανική ἀγωγή τῶν παιδιῶν της. Ὁ Ἅγιος ἀπό μικρός ἔδειξε ἰδιαίτερη ἀγάπη γιά τόν Θεό καί τήν Χριστιανική πίστη.

Ὅταν ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ἦταν δεκατεσσάρων ἐτῶν, στήν περιοχή τῶν Τρικάλων γινόταν ἀπό τούς Τούρκους, ὑπό τίς διαταγές τοῦ Σουλτάνου Βαγιαζίτ τοῦ 1ου, ἐπιχειρήσεις παιδομαζώματος. Τό παιδομάζωμα ἦταν τό πρῶτο στάδιο τῆς δημιουργίας τῶν Γενίτσαρων. Μάζευαν οἱ Τοῦρκοι μικρά Ἑλληνόπουλα, τά ἔστελναν στήν Τουρκία ὅπου σέ εἰδικά στρατόπεδα τά μεγάλωναν γεμίζοντας τήν καρδιά τους ἀγάπη γιά τόν Ἀλλάχ καί μίσος γιά τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα. Αὐτά τά Ἑλληνόπουλα γίνονταν οἱ φοβεροί Γενίτσαροι, πού ὅπως λένε πολλές μαρτυρίες ἦταν σκληρότεροι καί ἀπό τούς ἴδιους τους Τούρκους.

Φοβούμενη ἡ μητέρα τοῦ Ἁγίου ὅτι θά τόν πάρουν καί αὐτόν οἱ Τοῦρκοι, τόν συμβούλεψε νά φύγει ἀπό τό πατρικό του σπίτι καί νά κατευθυνθεῖ σέ περιοχές τῆς Ἑλλάδας πού δέν ἦταν ἀκόμα κάτω ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό. Ὅταν ἔφτανε σέ μία τέτοια περιοχή, τόν ὁρμήνεψε, νά βρεῖ ἕνα μοναστήρι καί νά εἰσαχθεῖ ἐκεῖ ὡς δόκιμος μοναχός, μίας καί ἡ μοναστική ζωή ἦταν κάτι πού ἐπιθυμοῦσε καί ὁ ἴδιος. Τίς συμβουλές αὐτές ἀκολούθησε ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ καί μετά ἀπό πολλούς κόπους ἔφτασε στό ὅρος Ἀμώμων της Ἀττικῆς. Εἶναι τό ὅρος πού, στίς μέρες μας, στούς πρόποδες τοῦ εἶναι χτισμένη ἡ Νέα Μάκρη. Στό ὅρος εἶχαν μαζευτεῖ χριστιανοί ἀσκητές, καί ἀπό αὐτούς ὀνομάστηκε ὅρος Ἀμώμων, δηλαδή ὅρος τῶν Καθαρῶν. Ἐκεῖ ὑπῆρχε καί τό ἀνδρικό μοναστήρι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Σέ αὐτό τό μοναστήρι καταφύγε ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ καί ἔμεινε ἕως τήν ἡλικία τῶν 18 ἐτῶν ὡς δόκιμος μοναχός της μονῆς.

Στήν ἡλικία τῶν δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός καί ἔλαβε τό ὄνομα Ἐφραίμ (ὅπως ἔχουμε ἀναφέρει μέχρι τότε ὀνομαζόταν Κωνσταντῖνος). Μετά δέ ἀπό λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ἱερέας. Στό μοναστήρι περνοῦσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ἦταν ἀπομονωμένος σέ μία σπηλιά στήν περιοχή ὅπου καί ἀσκήτευε.

Τά χρόνια περνοῦσαν καί ἡ Ὀθωμανική αὐτοκρατορία εἶχε ὑποδουλώσει σχεδόν ὅλη τήν Ἑλλάδα. Στήν περιοχή τῆς Ἀττικῆς δροῦσαν Τουρκικά στρατεύματα ὑπό τίς διαταγές τοῦ Ἐβρενόμπεη. Μέρος αὐτῶν τῶν στρατευμάτων, τό 1424, ἀναπτύχθηκε στήν περιοχή τοῦ ὅρους Ἀμώμων καί ἄρχισε νά καταστρέφει, νά λεηλατεῖ καί νά δολοφονεῖ, κάνοντας πράξη τήν συνήθη τακτική τῶν Τουρκικῶν στρατευμάτων τόν καιρό ἐκεῖνο. Ἔτσι ἔφτασαν καί στό μοναστήρι τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί ἀπαίτησαν νά τούς παραδοθοῦν οἱ θησαυροί τοῦ μοναστηριοῦ. Τό μοναστήρι ὅμως ἦταν φτωχό καί τό μόνο πού κατάφεραν νά πάρουν οἱ Τοῦρκοι ἀπό ἐκεῖ ἦταν οἱ ζωές ὅλων τῶν μοναχῶν πού σφαγιάστηκαν στήν αὐλή τοῦ μοναστηριοῦ.

Ὁ Ἅγιος τήν ἡμέρα ἐκείνη δέν ἦταν στό μοναστήρι. Ὅταν τό ἐπισκέφθηκε τήν ἑπόμενη, βρῆκε τά πτώματα τῶν μοναχῶν στήν αὐλή καί τό μοναστήρι κατεστραμμένο. Ἀφοῦ φρόντισε γιά τήν ταφή τῶν μοναχῶν, ἀποσύρθηκε μόνιμα πλέον στήν σπηλιά πού ἀσκήτευε. Στό μοναστήρι κατέβαινε μόνο στίς μεγάλες ἑορτές γιά νά λειτουργήσει στήν ἐκκλησία του. Σέ μία τέτοια ἑορτή, στίς 14 Σεπτεμβρίου τοῦ 1425 (ἡμέρα μνήμης τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ), ξαναεπισκέφθηκαν οἱ Τοῦρκοι τήν μονή. Συνέλαβαν τόν Ἅγιο καί ἄρχισαν νά τόν ὑποβάλουν σέ φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας νά τούς ἀποκαλύψει τυχῶν μυστικές κρύπτες μέ θησαυρούς πού δέν εἶχαν καταφέρει νά ἀνακαλύψουν. Ὀκτώ ὁλόκληρους μῆνες ὁ Ἅγιος ὑπέμενε τά φρικτά βασανιστήρια τῶν Τούρκων ἕως τίς 5 Μαΐου τοῦ 1426 κρεμασμένος ἀνάποδα καρφωμένος μέ καρφιά στόν κορμό μίας μουριᾶς, παρέδωσε τήν ψυχή του στόν Κύριο, σέ ἡλικία 42 ἐτῶν.

Στίς μέρες μας στό μοναστήρι αὐτό μένουν καί ὑπηρετοῦν μοναχές. Τό λείψανο τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ φυλάσσεται ἐκεῖ καί καθημερινά ἑκατοντάδες πιστῶν τό ἐπισκέπτονται ζητώντας ἀπό τόν Ἅγιο τήν εὐλογία καί τήν βοήθειά του. Ὁ Ἅγιος μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἔχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στόν περίβολο τῆς μονῆς, καί προστατευμένη ἀπό κτίσμα πού χτίστηκε γύρω της, ὑπάρχει ἡ μουριά πάνω στήν ὁποία ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ἄφησε τήν τελευταία του πνοή. Ἡ ἠρεμία πού ἐπικρατεῖ στόν χῶρο εἶναι κάτι πού δέν περιγράφεται μέ λέξεις. Θά τήν νιώσετε κι ἐσεῖς ὅταν μέ τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ ἐπισκεφθεῖτε τόν Ἅγιο Ἐφραίμ στήν μονή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, στήν Νέα Μάκρη Ἀττικῆς.Ἡ ἐκκλησία μᾶς ἔχει ἀφιερώσει στήν μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ δύο ἡμέρες τοῦ ἔτους. Τήν 5η Μαΐου ὅπου τιμοῦμε τό μαρτυρικό θάνατο τοῦ Ἁγίου καί τήν 3η Ἰανουαρίου ὅπου τιμοῦμε τήν ἀνεύρεση τῶν ἱερῶν λειψάνων του. Τά ἱερά λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ βρέθηκαν μέ Θεία Παρέμβαση τό 1950, 524 ὁλόκληρα χρόνια μετά τόν θάνατό του.