Ὅσιος Γρηγόριος (Ἐπίσκοπος
Νύσσης) μετὰ τῆς συζύγου του ΘΕΟΣΕΒΕΙΑΣ
Γεννήθηκε στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ
Πόντου τὸ 332 καὶ ἦταν ἀδελφός του Μεγάλου Βασιλείου. Παίρνει τὴν ἴδια μόρφωση
μὲ τὸν μεγάλο του ἀδελφό, ξεχωρίζει δὲ κι αὐτὸς γιὰ τὴν εὐφυΐα του, τὴν ἐπιμέλειά
του καὶ τὴν φιλοσοφικότατη ἰδιοφυΐα του.Ὃ Γρηγόριος νυμφεύεται τὴ Θεοσέβεια,
(πραγματικὰ ἁγία γυναίκα), ποῦ γρήγορα τὴν ἁρπάζει ὃ θάνατος. Ἰσχυρὸς
χαρακτήρας καθὼς ἦταν, δὲν ἀπελπίζεται, καὶ στὰ σαράντα του χρόνια γίνεται ἐπίσκοπος
Νύσσης, μίας κωμοπόλεως τῆς Καπαδοκίας. Ὃ Θεὸς τὸν ἀξιώνει νὰ γίνει τὸ
κυριότερο ὄργανό Του στὴ Β' Οἰκουμενικὴ σύνοδο, τὸ 381 στὴν Κῶν/πόλη, καὶ
κατατροπώνει στὴν κυριολεξία τοὺς πνευματομάχους τοῦ Μακεδονίου, μὲ "... τὴ
μάχαιρα ποῦ δίνει τὸ Πνεῦμα καὶ ἢ ὁποία εἶναι ὃ λόγος τοῦ Θεοῦ". Στὶς
συζητήσεις ἐκεῖνες, ὃ Γρηγόριος ὃ Νύσσης τόσο πολὺ εἶχε διακριθεῖ, ὥστε ὀνομάστηκε
"Πατὴρ Πατέρων καὶ Νυσσαέων Φωστήρ". Ὃ δὲ Μέγας Θεοδόσιος τὸν ὀνόμασε
στύλο τῆς Ὀρθοδοξίας.Πέθανε εἰρηνικά, ἀφοῦ ἄφησε πολὺ ἀξιόλογα ἔργα: ἑρμηνευτικά,
δογματικά, κατηχητικά, λόγους ἠθικούς, ἑορταστικούς, ἐγκωμιαστικούς, ἐπιταφίους
καὶ ἕναν ἐπιμνημόσυνο στὸν ἀδελφό του Μ. Βασίλειο.
1. Πρὸς Ἔφεσιους στ' 17
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ'. Θείας
πίστεως.
Θεῖον γρήγορσιν, ἐνδεδειγμένος,
στόμα σύντονον, τῆς εὐσέβειας, ἀνεδείχθης Ἵεραρχα Γρηγόριε τὴ γὰρ σοφία τῶν
θείων δογμάτων σου, τῆς Ἐκκλησίας εὐφραίνεις τὸ πλήρωμα. Πάτερ ὅσιε, Χριοτὸν τὸν
Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου