Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

Ἔζησε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Λέοντος Ἰσαύρου (716) καὶ τοῦ γιοῦ τοῦ Κωνσταντίνου τοῦ Κοπρώνυμου (741).

Καταγόταν ἀπὸ τὴ Δαμασκὸ ἀπὸ Ἀραβικὴ χριστιανικὴ οἰκογένεια καὶ ἔτυχε ἐπιμελημένης ἀγωγῆς ἀπὸ τὸ πατέρα τοῦ Σέργιο, ποὺ ἦταν ὑπουργὸς οἰκονομικῶν του ἄραβα χαλίφη Ἀβδοὺλ Μελὶκ τοῦ Α'.

Δάσκαλός του ἦταν ἕνας πολυμαθὴς Σικελὸς μοναχὸς ὀνομαζόμενος Κοσμᾶς Ἀσηκρήτις, ποὺ τὸν εἶδε ὁ Σέργιος νὰ πωλεῖται σὰν δοῦλος καὶ τὸν ρώτησε γιατί ἀφοῦ εἶναι μοναχὸς κλαίει, ἔλαβε τὴν ἀπάντηση ὅτι θὰ πᾶνε χαμένες ὅλες οἱ τεράστιες σπουδές του στὶς ἐπιστῆμες τῆς ἐποχῆς. Ἔτσι ἀποφάσισε καὶ τὸν ἀγόρασε ὁ Σέργιος μὲ τὸν ὄρο νὰ μεταφέρει ὅλες τὶς γνώσεις του στὸ γιὸ τοῦ Ἰωάννη καὶ τὸν συνανάτροφό του Κοσμᾶ (τὸν μελῳδό, ἐπίσκοπο Μαϊουμά). Πράγματι ἔλαβαν καὶ οἱ δύο τέτοια τεράστια μόρφωση ἀπὸ ὅλες τὶς ἐπιστῆμες ποὺ ξεπέρασαν τὸ δάσκαλό τους καὶ εἶναι καὶ οἱ δύο μεγάλες μορφὲς τῆς χριστιανοσύνης.

Ὅταν πέθανε ὁ Σέργιος ἀναγκάσθηκε ὁ Ἰωάννης νὰ ἀναλάβει ὡς πρωτοσύμβουλός του χαλίφη Βελιδᾶ (715). Ἀλλὰ ἀργότερα ὅταν ἀνέλαβε ὁ χαλίφης Ὀμὰρ Β' τὴν ἐξουσία κίνησε διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν καὶ ἔτσι ἔφυγε ὁ Ἰωάννης μαζὶ μὲ τὸν θετὸ ἀδελφό του Κοσμᾶ στὰ Ἱεροσόλυμα.

Ἐκεῖ ὁ Ἰωάννης ἔγινε μοναχὸς στὴ περίφημη Μονὴ τοῦ ἁγίου Σάββα, ὅπου ἔμεινε ἐκεῖ σὲ ὅλη του τὴ ζωή. Στὴν ἀρχὴ παραδόθηκε στὸν προεστώτα τῆς μονῆς σὲ ἕνα μεγάλο καὶ σοφὸ γέροντα καὶ διδάχθηκε τὴν ὑπακοή, ἀλλὰ προστάχθηκε νὰ μὴ ψάλλει ποτέ. Ὅμως ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος φάνηκε σὲ ὅραμα στὸν γέροντά του καὶ τοῦ εἶπε νὰ τὸν ἀφήσει νὰ συγγράψει ὕμνους σὲ δόξα του ἀπὸ αὐτὴν γεννηθέντος ἀσπόρως Χριστοῦ, σὲ καύχημα καὶ χαρὰ τῶν Χριστιανῶν ποὺ χρωστοῦν νὰ δοξολογοῦν τὴ Θεοτόκο. Μὲ αὐτὸ τὸ τρόπο ὁ ἅγιος συνέγραψε πολλοὺς ὕμνους ἰδιαίτερα μάλιστα ὅταν ἔλαβε πολλὴ βοήθεια ἀπὸ τὴ Παναγία ὅταν τὴν ἀδίκως κοπεῖσα χεῖρα τοῦ τὴν ἀποκατέστησε μὲ τὴν μεγάλη της δύναμη. Ἐπίσης συνέγραψε πολλὰ συγγράμματα στὰ ὁποῖα βρίσκεται λύση γιὰ κάθε θεολογικὴ ἀπορία.

Στὸ διωγμὸ κατὰ τῶν εἰκόνων ἐξαπέλυσε τρεῖς γνωστοὺς λόγους κατὰ τοῦ ἀσεβοῦς αὐτοκράτορα Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου ποὺ τὸν καταθορύβησε. Διετύπωσε τὴν θέση τῆς Ὀρθοδοξίας ὅτι ἡ προσκύνηση τῶν Εἰκόνων μεταβαίνει στὸ πρωτότυπο, δὲν προσκυνοῦμε τὴν ὕλη, ἀλλὰ σεβόμαστε τὴν ὕλη μέσῳ τῆς ὁποίας ἐπεξεργάσθηκε ἡ σωτηρία μας διὰ τῆς ἐνανθρωπίσεως τοῦ Χριστοῦ.

Κατανάλωσε ὅλη τὴ ζωή του σὲ δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἔζησε μὲ ὁσιότητα 104 χρόνια. Κοιμήθηκε τὸ 749.