Ο ΟΣΙΟΣ ΚΟΠΡΙΣ.

Ἐπονομάσθηκε ἔτσι, διότι ἡ μητέρα του σέ καιρό διωγμοῦ καί ἐπιδρομῆς βαρβάρων, ἐνῶ ἔτρεχε καί αὐτή νά φύγει, τήν ἔπιασαν οἱ πόνοι τοῦ τοκετοῦ στό δρόμο καί γέννησε τόν ὅσιο πάνω σέ κοπριά! Ὁ Ὅσιος Κόπρις ἦταν σύγχρονος τοῦ Ἁγίου Θεοδοσίου τοῦ Κοινοβιάρχου ἐπί βασιλέως Λέοντος τοῦ μεγάλου. Διακρινόταν γιά τήν εὐσέβειά του, τήν ἁγνότητά του καί τή σωφροσύνη του. Ἐπίσης ἦταν τύπος μεγάλης προθυμίας καί ταπεινοφροσύνης, καί ἔνιωθε μεγάλη εὐχαρίστηση ὅταν πρόσφερε τίς ὑπηρεσίες του σέ μικρούς καί μεγάλους. Καί ὅταν κανείς τοῦ ἔλεγε ὅτι ταπεινοφρονεῖ, αὐτός ἀπαντοῦσε: "Πράγματι, πῶς νά μή ταπεινοφρονῶ; ὁ τόπος πού γεννήθηκα (δήλ. ἡ κοπριά) δείχνει τήν ἀξία μου". Ἔτσι ἔζησε καί πέθανε, πιστός πάντοτε, ταπεινός ὑπηρέτης τῶν συνανθρώπων του. Ἔτσι καί ὁ Θεός τόν ἀνύψωσε. Γιά τήν πίστη του, τή διακονία του, τήν ταπεινοφροσύνη του, δίκαια ἡ Ἐκκλησία τόν κατάταξε στό χορό τῶν Ἁγίων της.