Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΤΥΣ ΛΟΓΓΙΝΟΣ Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ.

Ἑκατόνταρχος ὑπό τίς διαταγές τοῦ Ποντίου Πιλάτου, ἐπί βασιλείας Τιβερίου Καίσαρος (14-37). 

Ὑπηρετοῦσε μαζί μέ τούς στρατιῶτες τοῦ κατά τά σωτήρια Πάθη τοῦ Κυρίου, παριστάμενος στήν σταύρωση, τήν ταφή καί τή σφράγιση τοῦ μνήματος.Ἦταν ἐπικεφαλῆς ἀξιωματικός τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν στήν ἐκτέλεση τῆς θανατικῆς καταδίκης του Χριστοῦ. Ὅταν ἐκτελοῦσε τή διαταγή τοῦ Πιλάτου, ἀγνοοῦσε ποιός ἦταν ὁ Ἰησοῦς, γι'; αὐτό παρέστη σέ ὅλη τή διάρκεια τῆς φρικτῆς τραγωδίας.

Ἡ ψυχή ὅμως τοῦ Λογγίνου δέν εἶχε τίς φαρισαϊκές παρωπίδες καί τήν ἀχρειότητα τῶν ρωμαίων στρατιωτῶν. Εἶδε σέ βάθος τό θύμα καί πρόσεξε σ'; αὐτό τήν ἀγαθότητα, τή σεμνότητα καί τή γαλήνη πού τό διέκρινε. Μετά τό θάνατο τοῦ Κυρίου, ὅταν εἶδε τό καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ νά σχίζεται, τή γῆ νά σείεται, τίς πέτρες νά ραγίζουν καί τά μνημεῖα νά ἀνοίγουν, φωτίσθηκε ἀκόμη περισσότερο. Δέ χωροῦσε πλέον καμιά ἀμφιβολία μέσα του, καί μέ ὅλη του τή δύναμη διακήρυξε ὅτι «ἀλήθεια, ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν υἱός Θεοῦ».

Παραιτήθηκε ἀπό τό ἀξίωμά του καί μαζί μέ ἄλλους δύο στρατιῶτες τοῦ ἀναχώρησε γιά τήν πατρίδα του, προκειμένου νά κηρύξει τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Τήν λιποταξία τοῦ κατήγγειλε ὁ Πιλάτος στόν Τιβέριο, ὁ ὁποῖος ἔστειλε ἀπόσπασμα στρατιωτῶν γιά νά τόν θανατώσουν.

Ὅταν τόν βρῆκαν καί τοῦ κοινοποίησαν τήν ἀπόφαση τοῦ αὐτοκράτορα, τούς φιλοξένησε στήν οἰκία του, προετοίμασε τόν τάφο γί αὐτόν καί τούς δύο πιστούς του στρατιῶτες καί ἀποκεφαλίσθηκε τήν ἑπομένη.