Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Ὁ ἅγιος Νεομάρτυρας Ἰωάννης ἦταν γόνος μίας εὐκατάστατης οἰκογένειας Σερραίων. 

Ἔζησε στήν πόλη τῶν Σερρῶν τήν ἐποχή πού οἱ μνῆμες ἀπό τή διοίκηση τῆς μητροπόλεώς της ἀπό τό Γεννάδιο Β΄ τό Σχολάριο ἦταν νωπές, ἐνῶ τό γεγονός τῆς ἐκδημίας στή βασιλεία τῶν οὐρανῶν τοῦ πρώην Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως θά πρέπει νά σημάδεψε τή ζωή τοῦ ἁγίου στήν πρώτη δεκαετία της.

Τό παιδικό κλάμα τοῦ ἁγίου μπερδεύτηκε μέ τούς ὀλολυγμούς τῶν Σερραίων γιά τό θάνατο τοῦ Βασιλιᾶ τῆς Τραπεζούντας Δαβίδ καί τῶν τριῶν παιδιῶν του, πού κρεμάστηκαν μέ ἐντολή τοῦ Μωάμεθ τοῦ Β΄ ἐκεῖ, στό τέλος τῆς βασιλικῆς ὁδοῦ, λίγο ἔξω ἀπό τήν πόλη τῶν Σερρῶν.

Στήν ἀκμή τῆς νεότητάς του, τό θάρρος του νά παρουσιάζεται σέ δημόσιους χώρους ὡς ἴσος πρός τούς κατακτητές καί ἡ λαμπρότητα τῆς ἐμφανίσεώς του, προκάλεσαν τό φθόνο τῶν Τούρκων, πού τόν διέβαλαν στίς ἀρχές τους. Οἱ διαβολεῖς τοῦ ὑποστήριξαν πώς ὁ Νεομάρτυρας Ἰωάννης δημόσια ἐξύβρισε τήν πίστη τοῦ Προφήτη, ἀρνούμενος νά τήν ἀκολουθήσει, παρά τήν ἀρχική του ὑπόσχεση. Οἱ ἀρχές τῶν κατακτητῶν διέταξαν, μετά ἀπό μία τόσο σοβαρή καταγγελία, ὁ Ἰωάννης νά συλληφθεῖ καί νά ὁδηγηθεῖ στό δικαστήριο, πράγμα πού παραχρῆμα ἔγινε. Οἱ δικαστές του, ἐκτιμώντας τά δεδομένα, στήν ἀρχή προσπάθησαν μέ ὑποσχέσεις γιά ἀξιώματα νά τόν δελεάσουν νά ἀλλάξει τήν πίστη του, καθώς θά εἶχαν κέρδος μεγάλο ἄν τό παράδειγμά του ἔβρισκε καί ἄλλους μιμητές, ὅμως, ὅλες τους οἱ προσπάθειες ἀπέτυχαν, ἀφοῦ ὁ Ἰωάννης, ὡς ἀπάντηση στά προτεινόμενα, ὁμολογοῦσε δημόσια τήν πίστη του στόν Χριστό.

Ὅταν ὅλες οἱ πλάγιες μέθοδοι ἀπέτυχαν, οἱ ἀλλόφυλοι προκειμένου νά ἀποσπάσουν τήν ὁμολογία τοῦ Ἰωάννη στήν μάταιά τους πίστη, κατέφυγαν στά βασανιστήρια. Ἔβγαλαν τό μάρτυρα ἀπό τή φυλακή καί «ὥσπερ θῆρες ἀνήμεροι» τόν ἔσυραν χωρίς ἔνδυση πάνω στή γῆ τῶν Σερρῶν καί, τέλος, τοῦ ξερίζωσαν τά μαλλιά ραβδίζοντας τόν χωρίς διακοπῆ. Ὁ ἅγιος, παρά τά φοβερά αὐτά μαρτύρια, ἄντεχε καί συνέχιζε νά ὑμνεῖ τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό καί τότε, στά δεξιά του, ἐμφανίσθηκε ἕνας ἔφιππος καί μεγαλοπρεπής ἄνδρας πού τό πρόσωπό του ἀκτινοβολοῦσε σάν ἥλιος. Ὁ μάρτυρας Ἰωάννης εἶδε τήν ὑπέρλαμπρη αὐτή παρουσία, πού δέν ἦταν ἄλλη ἄπ΄ αὐτή τοῦ ἁγίου Θεοδώρου, καί κατάλαβε πώς ὁ ἔφιππος ἄνδρας τοῦ συνιστοῦσε νά μή χάσει τό θάρρος του.

Οἱ Τοῦρκοι, ὅταν καί μέ αὐτόν τόν ἐπώδυνο τρόπο, στάθηκε ἀδύνατο νά τόν κάνουν νά ἀλλάξει τήν πίστη του, τόν ὁδήγησαν καί πάλι στήν φυλακή, ὅπου καί συνέχισαν τίς σωματικές καί ἠθικές πιέσεις τούς πάνω στόν νεομάρτυρα. Ἡ σταθερή ὅμως προσήλωση τοῦ Ἰωάννη στήν πάτρια πίστη τοῦ τούς ἀπέλπισε καί, ἀναγκάστηκαν νά ζητήσουν ἔγγραφες ὁδηγίες γιά τήν τύχη τοῦ νεαροῦ Σερραίου ἀπό τή Μεγάλη Πύλη. Ὅταν ἦρθαν οἱ ἔγγραφες ὁδηγίες, ὁ δικαστής τῶν Σερρῶν διέταξε τό θάνατο τοῦ Ἰωάννη, ἐάν δέν ἀπαρνιόταν τήν πίστη του στό Χριστό.

Ἔτσι, οἱ τύραννοί του, μετά καί τήν ἀποτυχία τῶν τελευταίων προσπαθειῶν τους νά πείσουν τόν Ἰωάννη νά ἀπαρνηθεῖ τήν πίστη του, τόν ἔβγαλαν ἀπό τή φυλακή καί τόν ὁδήγησαν σέ χῶρο δημόσιο, ὅπου, οἱ δήμιοί του, γιά νά κάνουν τό τέλος τοῦ πιό ἐπώδυνο, τόν ἀνέβασαν πάνω σέ σωρό ἀπό φρύγανα καί ξερά ξύλα καί, ἀφοῦ τοῦ ἔδεσαν τά χέρια καί τά πόδια, ἔβαλαν φωτιά στό εὔφλεκτο ὑπόστρωμα.

Ὁ μάρτυρας Ἰωάννης παρέμεινε ἤρεμος σέ ὅλη τή διάρκεια τοῦ φρικτοῦ του μαρτυρίου καί, μάλιστα, προκαλώντας τούς βασανιστές του, τούς ρωτοῦσε ἐάν πράγματι τόν παρέδωσαν στή φωτιά, ἐνῶ μέ ἤπια φωνή ὑμνολογοῦσε τό Θεό. Ἕνας ἀπό τούς δήμιούς του, γιά νά τόν κάνει νά σωπάσει, τοῦ ἔμπηξε ἕναν πάσαλο στό στόμα καί ἐπέφερε ἔτσι τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ ἁγίου.

Τήν ἀκολουθία τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρα Ἰωάννη τοῦ Σερραίου ἔγραψε ὁ Μεγάλος Ρήτορας τῆς Ἁγίας του Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας Μανουήλ ὁ Πελοποννήσιος πιθανότατα μεταξύ τῶν ἐτῶν 1491-1497.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σερραῖος μαρτύρησε γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ περί τό 1480 καί ἡ μνήμη τοῦ γιορτάζεται στίς 12 Μαΐου.