Ο ΑΓΙΟΣ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΣ ΒΛΑΣΙΟΣ (Ο Βουκόλος).

Ὁ Ἅγιος καί Μάρτυς Βλάσιος (Βουκόλος).

Ἦταν ἀπό τήν Καισαρεία τῆς Καππαδοκίας καί οἱ γονεῖς του, πλούσιοι σέ κοπάδια βοδιῶν, διακρίνονταν γιά τήν εὐσέβεια καί τίς ἐλεημοσύνες τους. Ἀκόμα θερμοτερος στήν πίστη καί προθυμότερος στό καλό ὅ γιός, ἦταν ἤ παρηγοριά πολυάριθμων φτωχῶν καί ὀρφανῶν, γιά τούς ὁποίους διέθετε κάθε χρόνο ὅλα τά εἰσοδήματα τῆς δουλειᾶς του. Κάποτε γιά ἐπαγγελματικούς λόγους ἔφυγε ἀπό τήν Καισαρεία. Αὐτό συνέβη ὅταν εἶχε κινηθεῖ φονικός διωγμός κατά τῶν χριστιανῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων πρῶτος καταζητήθηκε ὅ Βλάσιος. Ἔψαξαν παντοῦ, ἀλλά δέν τόν βρῆκαν πουθενά. Ὅταν ἐπέστρεψε, τοῦ ἀνέφεραν τά γεγονότα.' Ἡ μητέρα τοῦ τόν προέτρεπε νά φύγει γιά νά σωθεῖ. 'Ἀλλ' ὅ Βλάσιος ἀρνήθηκε, μέ τή σκέψη ὅτι θά ἦταν λιποτάκτης τῆς πίστης ἄν ἔφευγε γιά νά σωθεῖ. Καί ὅτι ἤ σωτηρία τοῦ αὐτή θά ἦταν ἄτιμη, τή στιγμή ποῦ στό βωμό τῆς πίστης θυσιάζονταν οἰκογενειάρχες. "Ἔμεινε λοιπόν καί παρουσιάστηκε στό κριτήριο. Ἐκεῖ, μετά τήν ἐπανειλημμένη ὁμολογία του καί τή σταθερή ἐπιμονή τοῦ σ' αὐτή, βασανίστηκε φρικτά. Ἄλλα μέ τή θαυμαστή ὑπομονή του, κέρδισε πολλούς ἀπό τούς ἐκεῖ παρευρεθέντες, οἱ ὅποιοι μάλιστα ὁμολόγησαν τήν ἀληθινή πίστη. Τέλος τό σῶμα τοῦ ὑπέκυψε στό θάνατο, ἤ νικηφόρα ὅμως ἄθληση τοῦ ἀξιώθηκε νά πάρει τό λαμπρό καί ἀμάραντο στεφάνι τῆς αἰώνιας ζωῆς.