Ο ΟΣΙΟΣ ΑΝΘΙΜΟΣ Ο ΚΟΥΡΟΥΚΛΗΣ

Ὁ Ὅσιος Ἄνθιμος ὁ  Κουρούκλης.

Πολιοῦχος Ἀστυπαλαίας ὁ ἐκ Κεφαλληνίας (1717-1782)

Ὁ ὅσιος Ἄνθιμος, κατά κόσμον Ἀθανάσιος Κουρούκλης Ψωμάς, γεννήθηκε στό Ληξούρι τῆς Κεφαλληνίας τό ἔτος 1717. Ἦταν γιός τοῦ θεοσεβοῦς ναυτικοῦ Ἰωάννου καί τῆς Ἀντζουλέττας. Σέ ἡλικία ἑπτά ἐτῶν ἀρρώστησε ἀπό εὐλογιά μέ ἀποτέλεσμα νά τυφλωθεῖ ἐντελῶς. Μετά ὅμως ἀπό σαρανταλείτουργο πού ἔκανε ἡ μητέρα του στόν Ι. Ναό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ἀνέβλεψε ξανά κατά τήν ὥρα πού ὁ ἱερέας ἐξεφώνει τό «μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης προσέλθετε». Τά πρῶτα του γράμματα ἔμαθε κοντά στόν ἡγούμενο Ἄνθιμο τῆς Ι. Μονῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Λεπέδων. Ἀργότερα ἐργάστηκε ὡς ναυτικός, μέχρι πού ἀποφάσισε νά γίνει μοναχός στήν Ι. Μονή τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς μετονομασθεῖς Ἄνθιμος.

Μεγαλόσχημος μοναχός ἐκάρη στό Ἅγιο Ὅρος τό ἔτος 1747. Ἀμέσως μετά ἄρχισε τό ἱεραποστολικό του ἔργο περιοδεύοντας πολλά μέρη -κυρίως νησιά- τῆς τουρκοκρατούμενης Ἑλλάδος, κηρύττοντας μέ δύναμη τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τιμώμενος ἀπ' ὅλους γιά τίς ἀρετές του. Λόγω τῆς αὐστηρότατης ἄσκησης πού ἔκανε, ἔχασε ξανά τό φῶς τοῦ σχεδόν τελείως μέ ἀποτέλεσμα νά χαρακτηρίζεται στό ἑξῆς ὡς ἀόμματος ἤ θεότυφλος. Αὐτό ὅμως δέν τόν ἐμπόδιζε νά κάνει πολλά κι ἐπικίνδυνα γιά ἐκείνη τήν ἐποχή ταξίδια καί νά κηρύττει μέ θέρμη καί αὐταπάρνηση τόν ζείδωρο λόγο τοῦ Εὐαγγελίου.

Γιά ἕνα χρόνο διδάσκει στή Χίο παραμένοντας στόν Ι. Ναό τῆς Ἁγίας Ματρώνας. Κατόπιν ταξίδεψε στά νησιά Σίφνο, Ἀντιπάρο, Πάρο καί Ἴο, ὅπου τά θεόπνευστα λόγια του ὡς «δρόσος Ἀερμῶν» παρηγοροῦν καί ξεδιψοῦν τίς ἁπλές ψυχές τῶν κατοίκων. Μέ τήν προσευχή τοῦ καταπαύει τήν τρικυμία, κατά τό ταξίδι του ἀπό τήν Σίφνο στήν Πάρο. Κατόπιν μετέβη προσκυνητής στούς Ἁγίους Τόπους, ὅπου παρέμεινε ἀρκετό καιρό. Τό ἔτος 1759 φτάνει στή νῆσο Μεγίστη, ὅπου προσευχόμενος σώζει τό νησί ἀπό τήν μάστιγα τῆς ἀνομβρίας. Ἐκεῖ κτίζει τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Γεωργίου στό βουνό, τό ὁποῖο ἀναδεικνύει σέ σταυροπηγιακό.

Τό ἑπόμενο ἔτος (1760) ἱδρύει στήν Ἀστυπάλαια τό γυναικεῖο σταυροπηγιακό μοναστήρι τῆς Παναγίας τῆς Πορταΐτισσας. Κατά παράκληση τοῦ Ἁγίου, ἡ θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας ἔγινε στό Ἅγιο Ὅρος καί εἶναι ἀντίγραφο τῆς Πορταΐτισσας τῆς Ι. Μονῆς Ἰβήρων. Στήν Ἀστυπάλαια, ὁ ὅσιος μένει ἀρκετά χρόνια. Ἐκεῖ ἐτέλεσε πολλά θαύματα, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τήν ἀπαλλαγή τῆς νήσου ἀπό τά φαρμακερά φίδια. Τό 1769 ἔρχεται στά Λέπεδα τῆς Κεφαλληνίας, ὅπου ἀνοικοδομεῖ κι ἐπανδρώνει τήν Ι. Μονή Ἁγίας Παρασκευῆς, ἡ ὁποία εἶχε καταστραφεῖ κατά τούς φοβερούς σεισμούς τοῦ 1766.

Μέ ὁρμητήριο αὐτήν τήν Ι. Μονή τῆς πατρίδας τοῦ ἐπισκέπτεται πολλά μέρη τῆς Ἑλλάδος, γενόμενος περιβόητος γιά τήν διδασκαλία καί τά θαύματά του. Τά ἔτη 1770, 1773 καί 1775 ἱδρύει ἀντίστοιχα τίς Ι. Μονές τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου στά Σφακιά τῆς Κρήτης, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στό Λιβάδι τῶν Κυθήρων καί τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς στή Σίκινο τῶν Κυκλάδων. Ἀπεβίωσε σέ ἡλικία 55 ἐτῶν, ἀπό ἴκτερο, στίς 4 Σεπτεμβρίου 1782, στήν Ι. Μονή τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς. Σώζεται μέχρι σήμερα ἡ σπηλιά-ἀσκηταριό τοῦ Ὁσίου. Ἡ ἐπίσημη ἁγιοποίηση τοῦ τυφλοῦ ἀσκητῆ Ἀνθίμου, ὁ ὁποῖος σέ χρόνους χαλεπούς σκόρπισε τό ἱλαρό φῶς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔγινε ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο στίς 30 Ἰουλίου 1974.

Τίμια λείψανά του ὑπάρχουν στήν Ἀστυπάλαια, τῆς ὁποίας πάνω ἀπό διακόσια χρόνια εἶναι προστάτης καί πολιοῦχος.