Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ

Από τον Βίο του Οσίου Νικολάου του Στρατιωτικού

Στις 24 Δεκεμβρίου η Ορθόδοξος Εκκλησία μας τιμά και την μνήμη του οσίου Νικολάου του στρατιωτικού. Ο άγιος αυτός Νικόλαος έγινε στρατιώτης στους χρόνους που βασίλευε ο Νικηφόρος ο Πατρίκιος το 802 μ.Χ. Όταν ο βασιλιάς συγκέντρωσε στρατεύματα για να πολεμήση τους Βουλγάρους, τότε και ο στρατιώτης Νικόλαος βγήκε μαζί με το στράτευμα και ενώ περνούσε από κάποιο τόπο, επειδή νύχτωσε έμεινε σε ένα πανδοχείο. Αφού εδείπνησε (συνέφαγε) με τον ξενοδόχο, έκανε την προσευχή του και επήγε να κοιμηθή. Κατά τα μεσάνυκτα όμως η κόρη του ξενοδόχου, αφού πληγώθηκε από σατανικό έρωτα, επήγε όπου κοιμόταν ο στρατιώτης Νικόλαος και τον παρακινούσε σε αισχρή πράξι. Ο άγιος όμως την είπε να σταματήση από τον σατανικό αυτόν έρωτα και να μη θελήση και την αγνότητάς να μολύνη και αυτόν τον ταλαίπωρο να ρίξη στου άδου το λάκκο. Εκείνη έφυγε για λίγο, αλλά πάλι μετά από λίγη ώρα επήγε και ενοχλούσε τον δίκαιο.

Ο σώφρων στρατιώτης Νικόλαος την έδιωξε και την δεύτερη φορά αφού την έλεγξε και εμάλωσε δυνατά. Εκείνη ανεχώρησε και πάλι, αλλά επέστρεψε κα πάλι, μεθυσμένη από τον παράνομο έρωτα. Τότε ο γενναίος και ενάρετος στρατιώτης Νικόλαος είπε προς αυτήν, ταλαίπωρη και γεμάτη από κάθε αναισχυντία, δεν βλέπεις ότι οι δαίμονες σε ταράσσουν για να φθείρουν και την αγνότητά σου και την ψυχήν σου να κολάσουν και να σε εντροπιάσουν σε όλους τους ανθρώπους; Δεν βλέπεις ότι και εγώ ο ελάχιστος πηγαίνω σε βάρβαρα έθνη και σε πόλεμο και αιματοχυσία, με του Θεού την βοήθεια; Πως λοιπόν να μολύνω την σάρκα μου, ενώ πηγαίνω σε πόλεμο; Αυτά και άλλα όμοια επιπληκτικά λόγια αφού είπε ο δίκαιος προς την κόρη και την έδιωξε σηκώθηκε επάνω, έκανε την προσευχή του και έφυγε για την υπηρεσία του.

Την άλλη νύκτα όμως, μόλις κοιμήθηκε, είδε ότι στεκόταν σε ένα υψηλό και περίοπτο τόπο, και κοντά του καθόταν κριτής, ο οποίος είχε το δεξί του πόδι στηριγμένο επάνω στο αριστερό και τον έλεγε: Βλέπεις τα στρατεύματα από το ένα μέρος των Ρωμαίων και από το άλλο μέρος των Βουλγάρων; ο δε Νικόλαος απάντησε :ναι, Κύριε βλέπω ότι οι Ρωμαίοι συγκόπτουν και νικούν τους Βουλγάρους. Τότε εκείνος που φαινόταν, λέγει προς τον δίκαιον. Βλέπε σε μένα. Εκείνος δε, αφού γύρισε τα μάτια του προς αυτόν, είδε ότι το μεν δεξιό του πόδι είχε επάνω στη γη, το δε αριστερό είχε επάνω στο δεξί. Κατόπιν αφού γύρισε τα μάτια του προς τα στρατεύματα βλέπει ότι οι εχθροί Βούλγαροι κατέσφαζαν τους Ρωμαίους. Μετά όμως τη παύσι της σφαγής και του πολέμου, λέγει ο φαινόμενος κριτής προς τον δίκαιο. Παρατήρησε καλά τους τόπους των σωμάτων που φονεύθηκαν και λέγε μου τι βλέπεις. Ο δε Νικόλαος αφού παρατήρησε προσεκτικά είδε όλη εκείνη την γη γεμάτη από νεκρά σώματα Ρωμαίων που είχαν φονευθή, ανάμεσα δε σε αυτά βλέπει και ένα μέρος πράσινο και ωραίο, που είχε το διάστημα ενός κρεβατιού ενός ανθρώπου. Τότε ο φαινόμενος φοβερός εκείνος είπε στον στρατιώτη Νικόλαο, και ποιού νομίζεις ότι είναι το κρεβάτι εκείνο; ο δε Νικόλαος απάντησε, είμαι απλός και αγράμματος, αυθέντη μου, και δεν γνωρίζω. Λέγει προς αυτόν πάλιν ο φοβερός εκείνος. Το ένα κρεβάτι το οποίο βλέπεις είναι ιδικό σου και σ' αυτό έμελλε να πέσης και συ μαζί με τους άλλους φονευθέντας συστρατιώτας σου, αλλ' επειδή κατά την χθεσινή νύχτα απετίναξες με επιτυχία και ενίκησες το τρίπλοκο φίδη, δηλαδή την γυναίκα, που σε επολέμησε τρείς φορές παρακινώντας σε σέ αισχρότητα, γι' αυτό συ ο ίδιος έσωσες τον εαυτόν σου από την σφαγή αυτή και τον θάνατο και έσωσες την ψυχή και το σώμα σου. Λοιπόν ούτε φυσικός θάνατος θέλει σε κυριεύσει, αν με δουλεύσης γνήσια και πιστά.

Αυτά αφού είδε ο δίκαιος στρατιώτης Νικόλαος και γενόμενος έμφοβος, εξύπνησε και αφού σηκώθηκε από το κρεβάτι του προσευχήθηκε. Αφού δε γύρισε πίσω, βαδίζοντας απόστασι μιας ημέρας, ανέβηκε σε ένα βουνό και εκεί προσευχόταν με ησυχία προς τον Θεό για το Ρωμαϊκό στράτευμα. Επειδή όμως ο βασιλιάς επήγε στις Κλεισούρες της Βουλγαρίας, ανέβηκαν οι Βούλγαροι στο βουνό αφήσαντες σε φύλαξι του τόπου περίπου 15000 στρατιώτες, τους οποίους οι Ρωμαίοι κατέσφαξαν. Δι' αυτό υπερηφανευθέντες για την νίκη αυτή αμέλησαν. Ενώ λοιπόν όλοι οι Ρωμαίοι αμέριμνοι και χωρίς φύλαξι κοιμόνταν, ήλθαν την νύκτα εναντίον τους οι Βούλγαροι και σχεδόν όλους, μαζί με τον βασιλέα Νικηφόρο, τους έσφαξαν. Τότε ο δίκαιος Νικόλαος θυμήθηκε την οπτασία που είδε, ευχαρίστησε τον Θεό και γύρισε πίσω κλαίοντας και οδυρόμενος. Έπειτα αφού επήγε σε ένα μοναστήρι έλαβε το αγγελικό σχήμα των μοναχών, και αφού εδούλευσε γνήσια στον Θεό αρκετά χρόνια έγινε πολύ διακριτικός και μεγάλος πατήρ.