Ο ΟΣΙΟΣ ΔΟΜΕΤΙΑΝΟΣ (Επίσκοποσ Μελιτηνής).

Ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα καὶ ἦταν γιὸς πλουσίων γονέων, τοῦ Θεοδώρου καὶ τῆς Εὐδοκίας. Φιλομαθὴς ὃ Δομετιανὸς καὶ πολὺ προσεκτικὸς στὸ νὰ διατηρεῖ καθαρὴ τὴ ζωή του ἀπὸ μικρὴ ἡλικία, δὲν παρασύρθηκε ἀπὸ τὰ πολλὰ ὑλικὰ πλούτη. 

Ἄλλα ἐπιδόθηκε στὸ νὰ μάθει τὰ ἑλληνικὰ γράμματα καὶ τὶς ἅγιες Γραφὲς καὶ πράγματι προόδευσε πολὺ στὶς σπουδές του. Ἀργότερα παντρεύτηκε μία εὐσεβέστατη σύζυγο, ποῦ γρήγορα ὅμως τὴν ἔχασε. Ἄλλα θέλησε νὰ μείνει πιστὸς στὴ μνήμη τῆς συζύγου του, γι' αὖτο ἔγινε κληρικὸς καὶ ἀφοσιώθηκε ὁλοσχερῶς στὴν ὑπηρεσία τῆς ἐκκλησίας. Ἢ δὲ μεγάλη προσωπική του ἀξία δὲν ἄργησε νὰ τὸν ἀνεβάσει στὴν ἐπισκοπὴ τῆς Μελιτηνῆς στὴ Μεσοποταμία. Ὃ Δομετιανός, μαζὶ μὲ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πλεονεκτήματά του, κατεῖχε καὶ μεγάλη πολιτικὴ ἱκανότητα καὶ ἐπιδεξιότητα. Γι' αὐτὸ καὶ ὃ αὐτοκράτωρ Μαυρίκιος, τοῦ ἐμπιστεύθηκε σπουδαία πολιτικὴ ἀποστολὴ στὸ βασιλιά: τῶν Περσῶν Χοσρόη τὸν Β'. Ἢ ἐπιτυχία, μὲ τὴν ὁποία τὴν ἐξετέλεσε, ἔκανε τὸν αὐτοκράτορα νὰ παραχωρεῖ κατὰ καιροὺς στὸν ἐπίσκοπο Μελιτηνης μεγάλα χρηματικὰ ποσά, ποῦ ὃ Δομετιανὸς τὰ ξόδευε στὶς ἐκκλησιαστικὲς ἀνάγκες καὶ τὴν ἵδρυση πτωχοκομείων. Πέθανε τὸν Ἰανουάριο τοῦ 602, σὲ μία ἀπὸ τὶς ἐπισκέψεις του στὴν Κῶν/πόλη. Ἢ δὲ κηδεία του ἔγινε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρω.

Ὡς καθαρὸς καὶ φωτισμοῦ θείου πλήρης, τὴν τοῦ ποιμαίνειν ἐπιστεύθης φροντίδα, τοὺς ἄρνας Πάτερ ὅσιε Χρίστου τοῦ Θεοῦ ὅθεν δὶ' ἀσκήσεως, καὶ ποικίλων θαυμάτων, τῆς ἱεραρχίας σου, τὴν χλαμύδα κοσμήσας, τῆς Ἐκκλησίας Δομετιανέ, ὤφθης κοσμήτωρ, αὐτῆς προϊστάμενος.