ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, ΙΟΥΛΙΑΝΟΣ, ΚΕΛΣΙΟΣ(καί Ἀντώνιος)

Μαρτύρησαν στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰώνα ἐπὶ Διοκλητιανοὺ καὶ Μαρκιανοὺ διοικητὴ Αἰγύπτου (290). Ὃ Ἰουλιανὸς ἦταν ἀπὸ τὴν 'Ἀντινούπολη τῆς Μέσης Αἰγύπτου. 

Ὃ γάμος του μὲ τὴ Βασίλισσα (ἔτσι ὀνομαζόταν ἢ γυναίκα του) δὲν τοὺς ἔδωσε παιδί. Ἄλλα παιδιὰ τοὺς θεωροῦσαν τὰ φτωχὰ καὶ τὰ ὀρφανά. Ὅταν τὸ 303 κηρύχτηκε διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, ὃ Ἰουλιανὸς καὶ ἢ Βασίλισσα γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν εἰδωλολατρικὴ βία, πῆγαν, ὃ μὲν σὲ ἀνδρικὸ μοναστήρι, ἢ δὲ σὲ γυναικεῖο. Ἂλλ' ἢ σκληρὴ δίωξη ἀπὸ τὸν εἰδωλολάτρη διοικητὴ τῆς Αἰγύπτου Μαρκιανό, ἔφτασε μέχρι αὐτὰ τὰ μοναστήρια. Τότε ὃ Ἰουλιανὸς συνελήφθη καὶ ἰδιαίτερα αὐτὸς βασανίστηκε σκληρά. Ὃ γιὸς ὅμως τοῦ Μαρκιανοῦ, Κέλσιος, ποῦ σεβόταν τοὺς χριστιανούς, εἶπε στὸν πατέρα του νὰ πάψει τὰ σκληρὰ βασανιστήρια. Ἐκεῖνος ἀρνήθηκε. Καὶ ὃ Κέλσιος τότε ὁμολόγησε τὸν Χριστό, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τὸν θανατώσει ὃ ἴδιος ὃ πατέρας του. Λίγο ἀργότερα, μετὰ ἀπὸ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια, παρέδιδαν στὸν στεφανοδότη Χριστὸ τὶς ψυχὲς τοὺς ὃ Ἰουλιανὸς καὶ ἢ σύζυγος τοῦ Βασίλισσα. Μαζί τους δὲ καὶ ἕνας ἱερέας ὀνόματι Ἀντώνιος, καθὼς καὶ κάποιος ἀπὸ τοὺς Δήμιους, ἀλλὰ καὶ ἄλλοι πολλοὶ ἄνδρες. Ἐπίσης καὶ κάποιος ἐκ νεκρῶν ἀναστᾶς Ἀναστάσιος καὶ 20 Στρατιῶτες. Ἢ μνήμη ὅλων τῶν πιὸ πάνω Ἁγίων, ἄγνωστο γιατί, ἐπαναλαμβάνεται καὶ τὴν 21 ἡ Ἰουνίου.