Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΡΟΝΤΙΟΝΩΦ

Μαρτύρησε στίς 23 Μαΐου 1996

Ὁ Ἅγιος Νεομάρτυρας Εὐγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στίς 23 Μαΐου 1977 κοντά στή Μόσχα-καί συγκεκριμένα στό χωριό Κουρίλοβο, στήν περιοχή τῆς πόλεως Παντόλσκ-. Ἦταν τό μοναδικό παιδί τῆς οἰκογένειας καί βαπτίστηκε Ὀρθόδοξος Χριστιανός κατά τήν παιδική του ἡλικία. Ἡ μητέρα τοῦ ὀνομάζεται Λιουμπόβ (=ἀγάπη) Βασίλιεβνα.

Τό 1989 ἡ γιαγιά τοῦ πῆρε τόν μικρό Εὐγένιο καί τόν πῆγε στήν Ἐκκλησία, γιά νά ἐξομολογηθεῖ γιά πρώτη φορά καί νά μεταλάβει τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ὁ ἱερέας πρόσεξε ὅτι τό παιδί δέ φοροῦσε Σταυρό καί κατά τή διάρκεια τῆς ἐξομολόγησης τοῦ φόρεσε ἕνα Σταυρό, τόν ὁποῖο ὁ μικρός Εὐγένιος δέν τόν ἔβγαλε ποτέ ἀπό πάνω του· μάλιστα, ἐφτίαξε ἕνα χονδρό κορδόνι καί τόν πέρασε ἐκεῖ. Ἡ μητέρα του, ὅταν εἶδε ὅτι φοροῦσε Σταυρό, τόν προέτρεψε νά τόν βγάλει, διότι, ὅπως εἶπε, θά τόν περιγελάσουν οἱ συμμαθητές του. Ὁ Εὐγένιος δέν ἀπάντησε, ἀλλά καί δέν τήν ὑπάκουσε.

Ὅταν τελείωσε τίς σπουδές τοῦ τό 1994, ἐργάστηκε ὡς ἐπιπλοποιός, ἐπάγγελμα πού τοῦ ἀπέφερε πολλά ἔσοδα.

Στίς 25 Ἰουνίου τοῦ 1995 παρουσιάστηκε στό Στρατό καί μετά τή βασική του ἐκπαίδευση, στίς 13 Ἰανουαρίου τοῦ 1996, τοποθετήθηκε στά συνοριακά φυλάκια Τσετσενίας-Ἠγκουερίνας. Ἀκριβῶς ἕνα μήνα μετά, στίς 13 Φεβρουαρίου τοῦ 1996, αἰχμαλωτίστηκε. Ἡ αἰχμαλωσία ἔγινε ὡς ἑξῆς: ἡ στρατιωτική ὑπηρεσία ἔστειλε τέσσερις στρατιῶτες-μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν Εὐγένιο-νά κάνουν ἐλέγχους στά αὐτοκίνητα πού διέρχονταν ἀπό ἕνα συγκεκριμένο δρόμο. Δυστυχῶς, οἱ ἁρμόδιοι ἔστειλαν τούς στρατιῶτες χωρίς νά ὑπάρχει καμιά προηγούμενη ὀργάνωση (δέν ὑπῆρχε καν φωτισμός) καί καμιά ἀσφάλεια. Ἀπό αὐτόν τό δρόμο περνοῦσαν πολύ συχνά Τσετσένοι μεταφέροντας ὄπλα, αἰχμαλώτους καί ναρκωτικά. Τή νύχτα ἐκείνη πέρασε ἀπό ἐκεῖνο τό δρόμο ἕνα ἀσθενοφόρο. Ὅταν οἱ στρατιῶτες τό σταμάτησαν γιά ἔλεγχο, ξαφνικά μέσα ἀπό αὐτό πετάχτηκαν πάνω ἀπό δέκα Τσετσένοι, πολύ καλά ὁπλισμένοι. Ἀκολούθησε συμπλοκή καί οἱ Τσετσένοι συνέλαβαν καί τούς τέσσερις στρατιῶτες. Αὐτό ἔγινε στίς 3 τή νύχτα. Στίς 4 ἡ ὥρα ἦρθαν ἄλλοι στρατιῶτες γιά ἀλλαγή φρουρᾶς· φυσικά δέν τούς βρῆκαν καί κατάλαβαν ἀμέσως τί εἶχε συμβεῖ. Μετά ἀπό λίγες μέρες ἡ ὑπηρεσία τοῦ στρατοῦ ἐνημέρωσε τούς γονεῖς τῶν στρατιωτῶν γιά τήν ἐξαφάνισή τους. Ἡ μητέρα τοῦ Εὐγένιου κατάλαβε ὅτι δέν πρόκειται γιά ἐξαφάνιση, ἀλλά γιά αἰχμαλωσία, καί πῆγε μέ κίνδυνο τῆς ζωῆς της στήν Τσετσενία, γιά νά βρεῖ τό παιδί της. Ἔφτασε στήν πόλη Χαγκαλά καί μετά ἀπό πολλές προσπάθειες ἦρθε σέ ἐπαφή μέ τούς ἀρχηγούς διαφόρων ἀντάρτικων ὁμάδων τῆς Τσετσενίας προσπαθώντας νά μάθει γιά τήν τύχη τοῦ Εὐγένιου, διότι γνώριζε ὅτι οἱ Τσετσένοι δέ σκοτώνουν ἀμέσως τούς αἰχμαλώτους, ἀλλά περιμένουν μήπως πάρουν λίτρα καί τούς ἐλευθερώσουν. Οἱ ἴδιοι οἱ Τσετσένοι τῆς εἶπαν ὅτι ὁ γιός τῆς ζοῦσε, ἀλλά ἦταν αἰχμάλωτος καί σιώπησαν μέ νόημα προσπαθώντας νά ὑπολογίσουν πόσα χρήματα μποροῦσαν νά ἀποσπάσουν ἀπό αὐτήν. Ἐκεῖνον τόν καιρό ἕνας ζωντανός στρατιώτης αἰχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ἐνῶ ἕνας ἀξιωματικός 50.000. Ὅταν κατάλαβαν ὅτι δέν πρόκειται νά κερδίσουν ἀρκετά χρήματα, ἀποφάσισαν νά τόν σκοτώσουν. Ἡ μητέρα τοῦ πῆγε παντοῦ γιά νά τόν ψάξει, πέρασε ἀπό χωριά, ἀπό δρόμους μέ νάρκες, ἀπό μέτωπα συγκρούσεων, γνώρισε πολλούς ἀξιωματικούς Τσετσένους καί, ὅπως ἡ ἴδια λέει, «πέρασα ἀπό ὅλους τους κύκλους τοῦ ἅδη».

Ἀπό τήν πρώτη μέρα τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Εὐγένιου, πού διήρκησε 100 ἡμέρες, οἱ ἀντάρτες, ἐπειδή εἶδαν ὅτι φοράει Σταυρό, προσπάθησαν νά τόν κάμψουν ψυχικά, ὥστε νά καταφέρουν-ἄν ἦταν δυνατό-νά τόν ἀναγκάσουν νά ἀρνηθεῖ τήν πίστη του, νά βγάλει τό Σταυρό, νά γίνει μουσουλμάνος καί νά τόν κάνουν δήμιο καί φονιά τῶν ἄλλων Ρώσων αἰχμαλώτων. Ὁ Εὐγένιος, βέβαια, ἀρνήθηκε ὅλες τίς προτάσεις καί, παρά τούς συνεχεῖς ξυλοδαρμούς, τά πάμπολλα βασανιστήρια καί τίς ὑποσχέσεις ὅτι θά ζήσει ἄν βγάλει τό σταυρό του, δέν μπόρεσαν νά τόν κάμψουν.

Ἀργότερα, οἱ ἴδιοι οἱ ἀρχηγοί τῶν ἀνταρτῶν εἶπαν στή μητέρα του: «ἐάν ὁ γιός σου γινόταν σάν ἕνας ἀπό ἐμᾶς, δέ θά τόν ἀδικούσαμε».

Στίς 23 Μαΐου τοῦ 1996, δηλαδή τήν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του, πῆραν τούς τέσσερις αἰχμαλώτους στρατιῶτες, μεταξύ τῶν ὁποίων καί τόν Εὐγένιο, γιά νά τούς σκοτώσουν. Πρῶτα σκότωσαν τούς τρεῖς συναιχμαλώτους του. Ἔπειτα, πρότειναν γιά τελευταία φορά στόν Εὐγένιο νά βγάλει τό Σταυρό λέγοντας ὅτι «ὁρκιζόμαστε στόν ἀλλάχ ὅτι θά ζήσεις». Ὁ Εὐγένιος καί πάλι ἀρνήθηκε καί τότε ὑπέστη τό φρικτό του μαρτύριο. Τόν ἔσφαξαν μέ μαχαίρι κόβοντας ἐντελῶς τό κεφάλι του, ἀλλά δέν τόλμησαν νά βγάλουν τό Σταυρό ἀπό τό λαιμό του. Τόν ἔθαψαν μέν μέ τό σταυρό, ἀλλά χωρίς τό κεφάλι.

Τελικά, ἡ μητέρα τοῦ βρῆκε τόν Εὐγένιο μετά ἀπό ἐννέα μῆνες. Καί πάλι ζήτησαν οἱ Τσετσένοι 4000 δολάρια γιά νά τῆς δώσουν τό λείψανο. Τῆς ἔδωσαν καί βιντεοκασέτα μέ τό μαρτύριο τοῦ γιοῦ της καί τῆς διηγήθηκαν οἱ ἴδιοι τήν πορεία τῆς αἰχμαλωσίας του καί τά βασανιστήρια.

Ἡ μητέρα τοῦ Εὐγένιου πούλησε τό διαμέρισμά της καί ὅ,τι ἄλλο μποροῦσε-μέχρι καί ροῦχα-γιά νά μπορέσει, ἀφενός μέν νά δώσει τά λίτρα, ἀφετέρου δέ νά ἀνταπεξέλθει στά ἔξοδα ἐκταφῆς, εἰδικοῦ φέρετρου, μεταφορᾶς κλπ., τά ὁποία δέν ἦταν καί λίγα.

Τελικά στίς 20 Νοεμβρίου τοῦ 1996 μετέφερε τό λείψανο στό χωριό τους καί τό ἔθαψε στό κοιμητήριο. Μετά ἀπό λίγες μέρες ὁ πατέρας τοῦ Εὐγένιου πέθανε δίπλα στό μνῆμα ἀπό τή λύπη του.

Ἀμέσως, σέ διάφορες περιοχές τῆς Ρωσίας ὁ ἅγιος μάρτυρας Εὐγένιος ἄρχισε νά ἐμφανίζεται καί νά κάνει θαύματα. Παρακάτω παραθέτουμε ὁρισμένες μαρτυρίες καί θαυμαστές ἐπεμβάσεις:

Ἕνα κοριτσάκι πού ἔμενε σέ Ὀρθόδοξο ὀρφανοτροφεῖο διηγήθηκε ὅτι τῆς ἐμφανίστηκε κάποτε ἕνας ψηλός στρατιώτης μέ κόκκινο μανδύα, ὁ ὁποῖος τῆς εἶπε ὅτι εἶναι ὁ Εὐγένιος, τήν ἐπίασε ἀπό τό χέρι καί τή ὁδήγησε στήν Ἐκκλησία. Τό κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα πού φοροῦσε κόκκινο μανδύα, διότι οἱ στρατιῶτες δέ φοροῦν σήμερα τέτοιο μανδύα, καί σκέφτηκα ὅτι αὐτός πρέπει νά εἶναι ὁ μανδύας τοῦ μάρτυρα».

Σέ πολλές Ἐκκλησίες ἔχουν δεῖ ἕνα στρατιώτη μέ πύρινο μανδύα, ὁ ὁποῖος βοηθάει τούς αἰχμαλώτους στήν Τσετσενία νά δραπετεύσουν ἀπό τήν αἰχμαλωσία τους καί νά διαφύγουν ἀπό κάθε κίνδυνο, ὅπως νάρκες κλπ.

Σέ ἕνα νοσοκομεῖο τραυματιῶν πολέμου οἱ τραυματισμένοι στρατιῶτες πιστοποιοῦν ὅτι ἕνας ἅγιος μάρτυρας Εὐγένιος τούς βοηθάει, εἰδικά ὅταν πονᾶνε πολύ. Ὅταν κάποιοι ἀπό αὐτούς πῆγαν στό Ναό τοῦ Σωτῆρος στή Μόσχα, εἶδαν τήν εἰκόνα τοῦ μάρτυρα καί ἀναγνώρισαν αὐτόν πού τούς βοήθησε.

Τό στρατιώτη μέ τόν κόκκινο μανδύα τόν γνωρίζουν καί οἱ φυλακισμένοι. Κυρίως βοηθάει τούς πολύ καταβεβλημένους καί συντετριμμένους ψυχικά λόγω τῆς φυλακίσεώς τους.

Τό 1997 μέ εὐλογία τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξίου ἐκδόθηκε ἕνα βιβλίο μέ τίτλο «Νέος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης Εὐγένιος». Ἕνας ἱερέας ὀνόματι Βαντίμ Σκλιαρένσκο ἀπό τό Ντνεποπετρόφκ ἔστειλε στό Πατριαρχεῖο μία ἀναφορά ὅπου ἔγραφε ὅτι τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου μέ τή φωτογραφία τοῦ ἁγίου μυροβλύζει.

Μετά ἀπό τρία χρόνια καί τρεῖς μῆνες ὁ ἀρχηγός καί ὅλη ἡ ὁμάδα του, οἱ σφαγεῖς τοῦ Εὐγένιου, σκοτώθηκαν ἀπό τούς ἴδιους τους Τσετσένους μετά ἀπό ἐμφύλιες ἀντιπαραθέσεις.

Καθ' ὅλη τή διάρκεια τοῦ χρόνου, ἀλλά περισσότερο τήν ἡμέρα τοῦ Μαρτυρίου του, στίς 23 Μαΐου, ἔρχονται γιά προσκύνημα στό τάφο τοῦ πολλοί πιστοί καί ἀναφέρονται πολλά θαύματα.