Ο ΟΣΙΟΣ ΑΧΙΛΛΙΟΣ ΕΠ. ΛΑΡΙΣΗΣ

Ὁ Ὅσιος Ἀχίλλιος ἐπίσκοπος Λάρισας.

Καταγόταν ἀπό τήν Καππαδοκία καί ἔζησε στά χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ὁ νεανικός του πόθος, τόν ἔφερε στούς ἅγιους Τόπους καί κατόπιν στή Ρώμη. Ἐκεῖ ἐπιδόθηκε στό ἱερό ἔργο τοῦ ἱεροκήρυκα, διδάσκοντας ἀκατάπαυστα τό θεῖο λόγο σέ πόλεις καί χωριά, ἀψηφώντας ἀνάγκες, βρισιές, διωγμούς καί ταλαιπωρίες. Οἱ μεγάλλες σπουδαῖες ὑπηρεσίες του, τόν ἀνέδειξαν ἐπίσκοπο Λαρίσης. Ἀπό τή νέα του θέση ὁ Ἀχίλλιος, ὑπῆρξε ὁ πνευματικός ἀρχηγός καί διδάσκαλος, αὐτός πού ἔλεγε καί ἔπραττε. Κήρυττε κάθε μέρα, βοηθοῦσε τίς χῆρες, προστάτευε τά ὀρφανά, ἀνακούφιζε τούς φτωχούς, ὑπεράσπιζε τούς ἀδικημένους, ἦταν ὁ ἄγρυπνος φύλακας καί φρουρός τῆς παρακαταθήκης τῆς πίστεως καί τοῦ ποιμνίου πού τοῦ ἐμπιστεύτηκαν. Ὁ Ἀχίλλιος διακρίθηκε καί στήν Ἅ΄ Οἰκουμενική σύνοδο στή Νίκαια, ἐναντίον τοῦ Ἀρείου. Καί τότε ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος, ἐκτιμώντας τίς ἀρετές του, τοῦ ἔδωσε μεγάλη χρηματική δωρεά τήν ὁποία, ὅταν ὁ Ἀχίλλιος ἐπέστρεψε στή Λάρισα, διέθεσε γιά νά κτίσει ναούς καί γιά τή μέριμνα τῶν ἀσθενῶν καί τῶν φτωχῶν. Ὅταν προαισθάνθηκε τό θάνατό του, κάλεσε κοντά τοῦ ὅλους τους ἱερεῖς τῆς ἐπισκοπῆς του καί τούς ἔδωσε πατρικές συμβουλές γιά τά καθήκοντά τους. Τό λείψανό του, μέχρι τόν 10ο αἰώνα κοσμοῦσε τή Λάρισα. Τό ἅρπαξαν ὅμως οἱ Βούλγαροι ὅταν εἰσέβαλαν στή Θεσσαλία.